Yumble Roermond. Is dit dan de toekomst?

Zo is het niet gelopen voor Mark Koerts en Daan De Kruijk, het duo dat op de proppen kwam met het idee voor een ‘virtueel pretpark’ in Nederland. Samen staan ze aan het hoofd van ‘Brand New Leisure’, een bedrijf dat innovatieve ideeën bedenkt (en uitvoert) voor de toeristische sector. Het ‘Yumble’-project is er daar één van, maar ondertussen is ‘Brand New Leisure’ ook druk in de weer met een virtuele modeshow en met simulatoren voor steden waarbij bezoekers over het land in kwestie vliegen, gebaseerd op het principe van de ‘Soarin’-attractie die in twee Disneyparken terug te vinden is. Daarvan plant het bedrijf de eerste vestiging te openen in 2016 in Amsterdam, onder de naam ‘This is Holland’.

Maar goed, terug naar Roermond waar op 21 maart 2015 de eerste vestiging van het ‘Yumble’-project opende. Koerts en De Kruijk, die naast slimme ondernemers ook gewoon papa’s zijn, kwamen met het idee voor Yumble toen ze zagen hoe hun kinderen tegenwoordig op twee verschillende manieren spelen. Dat vertelden ze onlangs aan nrcq: “Ze zijn verslingerd aan games op de tablet. Maar ook dol op het fysieke, rennen en stoeien. Dus wat als je die twee dingen weet te combineren?” ‘Yumble Roermond’ wordt in de markt gezet als het pretpark van de toekomst. Een pretpark waar virtuele en digitale ervaringen een zeer grote rol spelen.

Omdat ook wij stiekem een beetje ‘verslingerd aan games op de tablet’ zijn en fysieke kicks ook bijzonder weten te waarderen, volgenden we het project op de voet. Op de openingsdag trokken we dan ook meteen naar Roermond om de toekomst van de pretparken te gaan ontdekken. We kregen er voor parkopening een backstage tour en enkele consumptiebonnen om Yumble’s ‘Foodmoments’ uit te proberen, waarover later meer.

Pretpark 2.0?

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: hét pretpark van de toekomst is Yumble Roermond niet geworden. Het is een leuke slogan, die het op vlak van marketing ongetwijfeld goed zal doen, maar die ook verwachtingen schept die het park amper weet in te lossen. Sterker nog, als wat in Yumble te beleven valt effectief de toekomst van pretparken zou zijn, dan zeg ik deze hobby snel vaarwel.

Wat is Yumble Roermond dan wel? Het is een plezant en “fancy” doecentrum voor kinderen jonger dan 15 jaar met enkele mechanische attracties. Niemand zal me tegenspreken wanneer ik zeg dat kinderen die tot die doelgroep behoren met een halve dag te weinig tijd zullen hebben in Yumble (het park werkt namelijk met tickets waarmee je in tijdsblokken binnen mag). Voor jongeren en volwassenen zal dat echter meer dan lang genoeg zijn. Is een toegangsticket voor oudere bezoekers dan volledig weggesmeten geld? Dat nu ook weer niet. Het park heeft enkele leuke speciale “attracties”, maar het gros is toch vooral op de jongere bezoekers gericht.

Het ‘Yumble Mainframe’

Qua sfeer in het park zijn de meningen verdeeld. Persoonlijk ben ik er wel een voorstander van, anderen vinden het te donker en te strak… Ik moet de critici wel gelijk geven wanneer ze het een vreemde keuze vinden voor een park dat zich op kinderen richt, want ouders zullen best wel moeite hebben om het overzicht over hun dochters en zonen te bewaren in de donkere ruimte tussen de flitsende lichten…

Zoals gezegd kon ik de sfeer in het park best wel waarderen. Bij aankomst is alles behoorlijk donker, er klinkt machinaal gebliep en op de grote schermen in de inkomhal en bij het centrale podium zie je het ‘Yumble Mainframe’ inladen. Het park is als het ware in een soort slaapmodus en is zich langzaam maar zeker aan het opstarten.
Wanneer je tijdslot begint, komt het park tot leven met een druk op de knop op het centrale, uit vele lichtgevende blokken opgebouwde podium. Een leuke lichtshow die videobeelden, videomapping en luide muziek combineert, geeft het startsein voor een half dagje Yumble.

De attracties

Wij besloten om als eerste een kijkje te nemen in het ‘Labyrint’. Je krijgt er een pistool met een scherm op, dat je in een donker gangenstelstel op afbeeldingen moet richten. Wanneer je door het scherm kijkt, zie je doelen verschijnen waarop ballen ronddraaien die je zo snel mogelijk moet stuk schieten. De spelletjes variëren tussen kleine en grote doelschijven waarbij de moeilijkheidsgraad telkens stijgt. Het is een plezante opstelling, maar helaas werd hier meteen één van de grootste pijnpunten van Yumble duidelijk. Het park en de attracties zijns vooral ‘functioneel’ ingericht. Een labyrint met afbeeldingen om te scannen is dan ook niks meer dan zwarte, houten platen met afbeeldingen op. Verder is in deze attractie niets te bespeuren van aankleding, decoratie of thematisering… Eigenlijk werd slechts één attractie (Lift of Horror) deftig aangekleed, de andere attracties moeten het doen met stickers op kale muren of trussen met lampen in.

Die ‘Lift of Horror’ bleek meteen ook een fijne attractie te zijn. De afdeling Jora Entertainment van het Nederlandse bedrijf Jora Vision knutselde voor Yumble een eigen simulator in elkaar. De ingang van de attractie is ietwat verborgen, want het is de bedoeling dat je die vindt na het verzamelen van aanwijzingen met een app, maar toevallig vonden we deze simulator als tweede attractie zonder daarbij een app nodig te hebben. Via een verlaten opslagruimte kom je terecht bij twee liften. Je neemt, al staande, plaats in één ervan en de deuren gaan dicht. Je lijkt te stijgen en wanneer plotseling de elektriciteit uitvalt en de deuren weer openen, lijk je naar beneden te vallen. Toegegeven, ook al is het effect niet echt overtuigend, Jora Entertainment heeft een heel slim systeem bedacht om de simulator te doen werken, zonder een andere deur te moeten gebruiken dan diegene waarlangs je binnenkwam. Wanneer de deuren gesloten zijn, zakt een scherm naar beneden waarop geprojecteerd kan worden zodra de deuren weer openen. Wanneer de lift zich zogezegd weer naar de oppervlakte hijst, rolt het scherm terug op en gaan de verborgen projectors weer uit. Loeihard lawaai en geprojecteerde monsters zorgen voor enkele schrikeffecten. Iedereen schrikt van plotse harde geluiden, maar zeker voor kinderen moet het een bijzonder angstaanjagende beleving zijn. Misschien zelfs iets te eng.

Naast deze simulator bevindt zich ‘Picture This’, een drietal kamers waarin je op de foto kan met de driedimensionale Yumble figuurtjes.  Je neemt plaats voor een groen scherm waarna je jezelf en je vrienden op een scherm voor je tussen de figuurtjes ziet staan. Ze doen wat gek, er worden wat foto’s genomen en daarna kan je die foto’s uiteraard kopen. Yumble koos de naam ‘Picture This’, ‘Geldklopperij The Ride’ was ook een optie geweest.

Even verder is de ‘Twister’ te vinden, een Disk’O van Zamperla. In vele pretparken is dit eerder een opvulattractie, terwijl het in Yumble toch één van de hoogtepunten is. Terwijl de attractie ronddraait en heen en weer slingert is er een lichtshow en zijn er geluidseffecten. In de attractie zelf krijg je daar weinig van mee, maar voor kijklustigen is het zeker een meerwaarde. Opvallend is dat de gondel niet tot op zijn hoogste punt slingert omdat de attractie anders het dak zou raken. De keuze om de gondel een witte kleur te geven lijkt saai, maar in combinatie met de lichten geeft dat wel een mooi effect.

Foodmoments

Terwijl de ‘Twister’ ons rondzwierde, hoorden we de aankondiging van een eerste foodmoment. Op de website van Yumble worden die aangekondigd als “feestelijke momenten waarbij alles draait om één heerlijke traktatie. Bij het foodmoment komt de lekkernij naar jóu toe!” Tien minuten voor aanvang van het foodmoment begint een klok af te tellen en in dit geval zou het gaan over een ‘Donut Dazzle’. De klok wordt geprojecteerd op alle grote schermen in het park, zelfs op schermen die normaal gebruikt worden als naambord van een attractie, meer reclame maken is moeilijk. Wanneer de klok op nul staat volgt het grote, feestelijke moment…  dat weinig met feesten te maken heeft.

Vanuit de keuken komen verkoopsters met Bakken vol donuts. Die kan je kopen met consumptiebonnen, betalen met geld is niet mogelijk. En dat is het dan. Niks feest, niks speciaals… Tien minuten reclame om mensen te verleiden om iets te kopen en het hen dan wel heel gemakkelijk maken door het product tot aan tafel te brengen, dat is een foodmoment. Een uur later zou precies hetzelfde gebeuren onder de naam ‘Popcorn Party’ en een klein uur voor sluiting volgden de ‘Happy Hotdogs’.

Meer attracties

Na het ontgoochelende foodmoment trokken we naar ‘Avatar’, wat wel verbazingwekkend amusant was. De attractie bestaat uit drie groene kamers waarin 18 camera’s je bewegingen filmen. Die worden dan overgezet op een 3D-figuurtje in een computerspel voor je. Het figuurtje beweegt exact zoals je dat doet, maar dan in een driedimensionale wereld. Het is een techniek die in animatiestudios vaak gebruikt wordt om de bewegingen van de personages zo realistisch mogelijk te maken. De spelletjes (vliegen, city run & whac-a-mole ) zijn behoorlijk intensief een hebben een hoge herhalingswaarde.

Naast Avatar is ‘Tim’s Rescue’ te vinden. Qua techniek zonder twijfel de beste attractie van Yumble, maar qua uitwerking bijzonder teleurstellend. Ook hier is de wachtrij erg kaal: je staat te wachten tussen stickers op muren en 2 houten kisten die je het gevoel moeten geven in een ‘funfabriek’ te zijn. De attractie zelf bestaat uit twee simulatoren, met telkens plaats voor 24 personen, die opgesteld staan voor een groot scherm. De simulatoren bewegen ongelofelijk soepel en het beeld van de film is haarscherp. Wind-, water- en rookeffecten versterken de ervaring, maar de beleving draait uiteindelijk uit op een sisser door de film. Hoe goed de techniek ook mag zijn, de film is chaotisch, amper te volgen en voelt goedkoop aan. Daarnaast zit er te veel beweging in, die moeilijk te volgen is doordat het scherm veel te plat is. Je moet echt je best moet doen om te focussen, terwijl je spontaan in een andere richting zou kijken door de bewegingen. Bijzonder jammer.

Ook de interactieve darkride ‘Mia and Me, The Ride’ is in hetzelfde bedje ziek: fantastische techniek, zwakke uitwerking. De darkride werd gebouwd door de bedrijven ETF, Vekoma en Brogent en is een modernere versie van de wagentjes die we al kennen uit ‘Challenge of Tutankhamon’ in Walibi Belgium die ook door ETFontwikkeld werden. Ook hier zijn de 3D-beelden in de attractie zeer scherp, maar ook de films zelf zijn van een hoge kwaliteit. Het schietsysteem is uniek: je schiet door op de achterkant van je hand te slaan, terwijl je richt met je vuist. Ook in de gebruikte schermen zit heel wat variatie: gewone schermen, een hoog scherm, een panorama-scherm… met overal een zeer goed 3D-effect. Tijdens de rit doe je er goed aan vooral naar de schermen te kijken want verder rijdt je gewoon tussen zwarte panelen met hier en daar een verdwaald stuk decoratie. Een kale rit tussen schermen dus, maar wel met 3D-animaties van een hoge kwaliteit.

Daarmee zaten alle grote attracties er op. Het aanbod wordt binnenkort nog uitgebreid met ‘Asteroids’, een simulator waarbij je balletjes schiet op een 360gradenscherm, die niet op tijd klaar was tegen de opening. Voor de jongste bezoekers zijn er verder ook nog enkele grote klimtoestellen, botsauto’s en een virtueel aquarium. Van een eindshow hebben we tijdens ons bezoek niets gemerkt, of het zouden die vijf dansende kleuters op het podium moeten geweest zijn.

Ontgoocheld

Bovenstaand relaas mag dan wel overwegend negatief overkomen, probeer de positieve punten die aangehaald werden ook niet te vergeten. Want slecht is Yumble niet… het is vooral verkeerd in de markt gezet.

Mocht het park een iets meer bescheiden marketingcampagne voeren en de grootheidswaan van ‘het pretpark van de toekomst’ achter zich laten, dan zouden mensen met een volledig andere verwachting naar het park komen. Als ik geweten had dat ik naar een hippe, moderne indoorspeeltuin ging met enkele toffe mechanische en virtuele attracties, dan was ik ongetwijfeld minder ontgoocheld geweest.

Mocht Yumble daarnaast nog een budget voorzien om de hal en de attracties wat meer aan te kleden en de techniek van bepaalde attracties nog wat bij te sturen, dan ben ik er van overtuigd dat ook de uitstraling van het park er op vooruit zou gaan.