5. Evolution – Yarmouth Pleasure Beach (UK)
Zoals vermeld focussen we voornamelijk op attracties die redelijk uniek zijn, en wat dat betreft bevindt deze thrillride – één van de sterattracties van dit relatief onbekende kustparkje aan de Britse oostkust – zich eigenlijk in een schemerzone. Er zijn wel enkele “Evolution’s” van het Italiaanse Fabbri te vinden in pretparken en kermissen, maar in de Europese pretparken is deze momenteel de enigste. Op de concept-arts van het nog te bouwen Speelstad Rotterdam verscheen er wel een visual waarop één van zijn soortgenoten te zien is.
Evolution is een speciale attractie omdat het verschillende draaiingen combineert op een rustig tempo. De eerste beweging is vergelijkbaar met deze van een enterprise: de ronde gondel begint zo snel te bewegen dat de afzonderlijke bakjes waar je met zijn vieren inzit door de druk plat gaan liggen. Zo kom je zelf ook op je rug liggend terecht. Daarna begint ook de arm waar de gondel aan hangt te bewegen, en draait deze de volledige 360 graden rond. Een getuigenverslag:
Evolution is een van de meest intense thrillrides die ik ooit gedaan heb. Je krijgt het erg benauwd wanneer je met je volledige gewicht op de beugels ligt doordat je erg traag over-de-kop gaat, en dat gecombineerd met het horen dat er constant voorwerpen van inzittenden naar beneden vallen. Eén keertje was meer dan genoeg voor mij! – Yelle Kleykens
4. Talocan – Phantasialand (DE)
Als we praten over intense thrillrides, kan je moeilijk om het Duitse bedrijf Huss rides. De meeste thrillrides zoals het gros van de breakdances, top spin’s, enterprises en schommelboten komen uit deze fabriek. En ook één van de meest intense en best aangeklede thrills van Europa zit daar toevallig tussen.
Dan hebben we het natuurlijk over Talocan, de top spin van het eveneens Duitse Phantasialand. Een ride die zijn gelijke niet kent op het continent. Dit is geen klassieke top spin zoals we in Walibi, Moviepark of Duinrell ook terugvinden: dit is de meer moderne, grotere suspendtype zonder vloer. Bezoekers nemen rug aan rug plaats voor een rit die bewijst dat thrillrides in pretparken niet per se flauwe afkooksels van hun kermistegenhangers hoeven te zijn. Niet goed genoeg voor u? Elke rit van Talocan wordt begeleid met fonteinen, een bombastische soundtrack, vuureffecten en near hits met het machtige decor. Bovenop het station van de naastgelegen Black Mamba is er een kijkplatform voor mensen die de attractie niet aandurven – steeds goed gevuld, want behalve een verdraaid intense thrillride is Talocan ook een sterk uitgewerkt visueel spektakel.
3. The Rocket – Wonder Island (RUS)
Het Oostenrijkse bedrijf Funtime staat bekend om zijn hoge attracties met een beperkte capaciteit. Het bekendste voorbeeld daarvan zijn de talloze Starflyers die je over heel de wereld kan vinden. Voor veel mensen is dit type al een no-go, maar het was voor Funtime nog niet de limiet. Zij bouwden dan ook the Rocket.
Van deze attracties zijn er verschillende types gebouwd, en om in Europese pretparksferen te blijven kozen we voor dit relatief onbekende Russische park met hun The Rocket. Eén gondel in de vorm van een raket, met stoeltjes aan beide zijden hangt vast aan een grote arm, die rondjes maakt op een hoogte van zo’n zestig meter. Niet genoeg voor jou? Eenmaal op hoogte begint de raket en de zitjes rondjes te draaien, waardoor alle bezoekers enkele trage koprollen maken. Een getuigenverslag:
Het opstijgen is een zenuwachtig moment. Alles begint opeens te wiebelen. Eenmaal boven begint de molen pas te draaien, dit omdat er anders bomen in de weg staan. De hoogte valt in eerste instantie mee. Je lijkt niet hoog te zitten omdat je kort over de boomtoppen scheert. Een deel van de rit zweef je echter over een van de hoofdpaden heen en dan realiseer je eigenlijk hoe hoog je stiekem zit. Net als het eigenlijk wel gemoedelijk begint te worden, begint de raket met een schok te draaien. Zeker als je aan de linkerkant zit, is dit even schrikken, want je valt als het ware even naar beneden. Je oriëntatie wordt moeilijker totdat de raket weer met een schok stopt met draaien. Het zwieren zelf komt wat rustiger tot stilstand, de raket mag immers niet gaan schommelen. Vervolgens word je tussen de bomen weer op je plek gezet en sta je een half uur later alsnog te trippen van de adrenaline.
2. Vertigo – Tivoli Gardens (DK)
Iedereen kent hem wel: de booster waar je op de kermis zes à acht euro voor moet betalen en waar je eigenlijk niet in durft. Technical Park heeft een variant die het concept tot een hoger niveau tilt: de Flying Fury.
Deze attractie kom je niet zo vaak tegen. Slechts in 2 parken van Europa vind je zo’n Flying Fury. De ene in Lunapark (Milan, IT) en degene waar we ons nu op focussen: Vertigo in Tivoli Gardens. Het verschil met een traditionele booster zijn de twee extra draaibewegingen. Behalve de grote arm die je op een hoogte van 36 meter inversies laat maken, beweegt ook de gondel zelf horizontaal én verticaal 360 graden. Bezoekers ervaren 5G en bereiken ongelofelijke snelheden. De gondels van de versie in Tivoli Gardens zijn heel knap aangekleed als kleine vliegtuigjes.
1. SkyTower – Tivoli Friheden (DK)
Sommige attracties compenseren hun lage capaciteit met hun torenhoge (haha) instapdrempel, en hoewel Sky Tower in Tivoli Friheden een attractie is waar je extra voor moet betalen, geloven wij graag dat dat hier ook het geval is.
Sky Tower is een zogenaamde SCAD Tower, waar er maar twee van gemaakt zijn: het exemplaar in Denemarken, en de andere staat in Texas (USA). Het concept is hetzelfde als een freefall, maar dan zonder de kenmerkende paal en gondel: nadat je speciale beschermkledij aangetrokken hebt, word je naar boven gebracht in een lift tot de 40-meter hoge top van een toren. Hier wordt iedereen om de beurt aan een kabel gehangen en door een personeelslid naar het middelste punt van de toren geleid, met onder je enkel een vangnet dat zich 40 meter bevindt. Niet dat je iets van dit alles te zien krijgt: je hangt met je gezicht naar boven, al kijkend naar de hemel. De operator laat je losspringen op het moment dat je het minste verwacht, en daar ga je voor 30 meter letterlijk vrije val. Een getuigenverslag:
Een “ritje” op de Sky Tower is als vallen in een droom. De airtime die je in een vrije val als Dalton Terror in je maag voelt is tijdens de val vanaf de Sky Tower overal aanwezig: in de toppen van je vingers, in je voeten, in je hoofd. Het neerkomen in een vangnet ziet er pijnlijk uit, maar is heel comfortabel. Hoewel er maar een paar seconden voorbijgaan, lijkt deze pure sensatie eindeloos te duren. Dit was een once in a lifetime-ervaring die ik nooit opnieuw zou aandurven maar me altijd zal bijblijven.