Dystychifobie
Er zijn heel wat soorten fobieën in de wereld. De bekendste is wellicht claustrofobie (angst voor kleine, al dan niet afgesloten, ruimtes). Nog enkele bekende zijn arachnofobie (angst voor spinnen), acrofobie (angst voor hoogtes) en ophidiofobie (angst van slangen). Maar heb je ooit al gehoord van dystychifobie? Het is de angst voor ongelukken en vandaar de naam Dystycho. Maar wat heeft dit te maken met de coaster?
30 jaar geleden vond er een groot feest plaats ter ere van de 50ste verjaardag van de burgemeester. Het hele dorp was versierd met slingers en ballonnen. Er waren straatartiesten in elke straat en heel het hoofdplein stond vol met eetkraampjes en drankgelegenheden. Daarbovenop stonden er een aantal kermisattracties op het grote plein. Een reuzenrad, een slingermolen, een paardenmolen en zelfs een achtbaan. Die achtbaan is het enige wat men nog herinnert van het feest, want er was een verschrikkelijk ongeluk… De achtbaan had geen treintjes, maar verschillende wagentjes waarin 6 personen plaats namen. Om twintig na zes ’s avonds reed een dronken inwoner van de stad met zijn vrachtwagen op de coaster. Op dat moment waren er drie treintjes op de baan. Eentje viel achterwaarts van de lifthill naar beneden recht in de nabij gelegen woning. De andere twee crashten op elkaar: ééntje maakte net een inversie en viel zo naar beneden op het andere. De politie stelde vast dat de stabiliteit van de achtbaan lang niet sterk genoeg was. De eigenaars hadden namelijk verschillende inbreuken gepleegd op de veiligheidsvoorschriften van de baan. Na het ongeval werd het huis te koop gezet, maar er was één probleem: de baan werd nooit afgebroken. Nu werd ze verplaatst naar het pretpark na een grote opknapbeurt en een replica van het huis werd gebouwd om de familie in het huis te herdenken. De baan werd getest en goedgekeurd en er zouden geen ongelukken meer mee mogen plaatsvinden. Maar durf jij het aan? Je weet maar nooit…
De attractie
Dystycho is alvast een unieke baan. Het is de bedoeling om naast de gewone ritervaring van een achtbaan, een psychologisch aspect eraan te verbinden. Wat als er iets misgaat? Nu ja, wat kan er allemaal misgaan op een achtbaan? Het gaat om een zogenaamde ‘psycho coaster’ zoals Thirteen in Alton Towers. Alleen zitten er heel wat meer verrassende elementen in. Naast de ‘vertical drop’ en het achterwaarts gedeelte, komt er een kantelend element in voor en een stilstand ondersteboven. Het thema komt uit het verhaal: een verlaten huis en een niet zo nieuwe uitziende rollercoaster. De kleurtinten zijn donkere tinten zoals grijs, zwart en bruin.
Het ritverloop van de baan gaat als volgt. De actie begint meteen na het vertrekken uit het station. Je komt in een donkere ruimte waar je helemaal niets kan zien en daar krijg je een eerste inversie, een heartline roll, voorgeschoteld. Daarna rij je verder naar de lifthill. Die maakt een heel luid lawaai in tegenstelling tot andere coasters. Is dat wel normaal? Zeker wanneer je midden de lifthill even stil komt te staan. Plots vertrek je weer met een grote shock en ga je helemaal tot boven waar je meteen ondersteboven wordt gedraaid. Een beetje zoals bij Abismo in Parque d’Attractiones Madrid. Daar blijf je heel even hangen. Gaat er iets fout? Nee hoor! Hier begint de rit, want dan vlieg je naar beneden met een grote snelheid om in een ‘horse shoe’ element te draaien en na enkele scherpe bochten links en rechts, vlieg je over een ‘camelback’. Die zorgt voor heel wat air time, terwijl je dichtbij boven jou een achtbaanwagentje ondersteboven ziet draaien. Daarna ga je verder tot je weer in de ketting vliegt en langzaam aan naar boven wordt getrokken. Er is slechts één probleem: de baan voor je loopt dood. Waar dan naar toe? Achteruit natuurlijk! Het treintje schiet los en vliegt zo achterwaarts in een looping. Het raast verder in een helix naar boven. De baan draait dan 90 graden scheef naar buiten zodat je de bocht wel heel uitgedraaid neemt. Dan ga je weer naar boven, schiet je in een rem, waarna je naar beneden wordt gekanteld. Zo ga je weer verder tot een doodlopend stuk. De baan verschuift naar rechts en je wordt gelanceerd richting een inversie met onder jou de ‘camelback’ van daarnet. Uiteindelijk kom je zo in de rem, waar nog een laatste verassingseffectje in zit. Ken je het dropje in de Winja’s van Phantasialand? Dat vindt je hier terug! Een plots moment waar de baan naar beneden zakt, terwijl het wagentje nog aan het rijden is.
Het station is op zich al een unieke ervaring. Buitenaf ziet het er een verlaten huis uit. Zoals omschreven, stelt het een replica voor van het huis waarin één van de coasterwagentjes vloog bij het ongeval. In de wachtrij kan je het wrak bewonderen in de keuken. Hier en daar zitten er nog andere kleine schrikeffectjes verwerkt tot je in het station komt. Dit is de woonkamer van het huis en daar ben je klaar om op te stappen. Het eerste gedeelte van de coaster loopt dan zogezegd naar de kelder.
Bij elk schrikwekkend element in de baan zitten geluidseffecten. Allereerst zoals vermeld de lifthill die net wat meer klikt en kraakt dan een andere coaster. Bij de achterwaartse val hoor je een geluid van vallend staal. Het kantelen van de baan gaat gepaard met roest gekraak en tot slot hoor je bij de kleine drop een paal naar beneden vallen. Kortom, de geluiden zorgen nog voor het extra schrikeffect.
De thematisatie rondom de coaster zijn heel wat brokstukken. Het moet een stukje terrein voorstellen dat al 30 jaar niet meer aangeraakt werd. Er kunnen gerust elementen liggen van attracties die in het verleden al werden afgebroken uit het pretpark. Denk maar aan een stuk achtbaan van een vorige coaster of een botsauto die ligt te roesten. Allemaal zodat de leeftijd van de achtbaan in vraag kan gesteld worden.
Dystycho
Dystycho is een achtbaan die speelt met de geest en is een echte thrill attractie. De doelgroepen zijn jongeren en volwassenen. Het moet een attractie zijn waar je veel gillende meisjes hoort en jongens die brullen van plezier. Technologisch is het een samenspel van verschillende elementen uit reeds bestaande achtbanen, de meeste van Maurer Söhne. Wie durft het aan om deze attractie te bouwen?