We zijn een drietal weken voor de start van Halloween Panic Attacks in Walibi Belgium wanneer Marc me voorstelt aan Khalid. Tien jaar werkt hij al voor Walibi Belgium. Begonnen als attractiebediener, later zone-verantwoordelijke geworden bij het operationsteam en van daar opgeklommen tot adjunct directeur operations van het park. Doorgroeimogelijkheden voor harde werkers, ze bestaan duidelijk nog binnen de Belgische pretparken. Een bureaumens is hij niet, dus doen we onze babbel al wandelend door het park van spookhuis tot spookhuis. Beginnen doen we bij het voormalige ‘Paleis van Ali Baba’ dat dit jaar niet één, maar twee spookhuizen zal herbergen.
Project Z kreeg volgens de website een nieuwe naam. Blijft het daar bij of mogen we binnen ook veranderingen verwachten?
Khalid: “We zijn Project Z een heel grondige update aan het geven, zowel aan de binnen- als buitenkant. Vorig jaar hadden we het gevoel dat het huis niet eng genoeg was, dus zijn we gaan nadenken hoe we het een grondige upgrade konden geven. Aan de ingang verdwijnen de robots van vorig jaar en gaan we een ruimteschip bouwen dat in het gebouw neergestort lijkt te zijn. Binnen zijn grote stukken van het huis verdwenen en vervangen door gangen en kamers met een nieuwe lay-out, andere zijn dan weer bewaard. Bezoekers komen nu via een grottenstelsel bij het neergestorte ruimteschip, waarin ze op een zeer intelligent alienras botsen dat het park wil overnemen.”
We wandelen ‘Project InvaZion’ binnen via de achterkant, waardoor we meteen tussen de decors van het ruimteschip terechtkomen. Via de backstage van het huis wandelen we naar de ingang waar decorateurs van DW Creation, die we kennen van Asylum, druk bezig geweest zijn om er de toegang tot een grottenstelsel van te maken. Twee ventilators staan al klaar om later twee grote luchtkussens te vullen waartussen bezoekers zich zullen moeten wurmen om de eerste echte scène van het huis te bereiken. In de gigantische ruimte zijn decorbouwers druk in de weer om cocons te maken uit spuitbeton die van de vloer tot het plafond reiken.
Khalid: “Wanneer ze klaar zijn gaan we die schilderen met fluoriscerende verf. Wanneer we er dan blacklights opzetten zal het lijken alsof er echt aliens in aan het groeien zijn.”
De grot waarin de cocons gebouwd worden blijkt een overblijfsel van de oude darkride die zich in het gebouw bevond. Het is opvallend hoeveel van de oude decorstukken nog in het gebouw staan, zonder dat je dat merkt wanneer je er met Halloween doorwandeld. We komen bij een volgende scène waarbij vloeistof uit aliens gepompt wordt in grote tanks waarin zich mensen bevinden.
Khalid: “Hierachter komt een donkere ruimte. Het enige wat je zal zien is groen licht dat door de deur van het neergestorte ruimteschip komt. Eenmaal binnen moeten bezoekers zijwaarts via een dunne gang verder gaan. Hun gezicht passeert op nog geen 10 centimeter van een raster waarachter uiteraard een acteur zal zitten… met een waterspuit.”
We wandelen dieper het ruimteschip binnen en komen bij de grote ronde gang van Project Z die bewaard werd, al ziet het er nu wel volledig anders uit. De trap in het centrum is dit jaar ook sterk aangekleed en eenmaal boven moet je terug naar beneden via een grote glijbaan. Je landt in een opvangbak met plastic dat als gelatine aanvoelt. Ook andere “doe-elementen” uit het eerste jaar van Project Z keren terug. Zo is de volgende gang erg laag, zodat je gebukt verder moet. “Het voelt laag aan, maar het is net niet laag genoeg om te moeten kruipen,” vertelt Khalid. “Bij Project Z moest je kruipen en sluipen, maar daar werden de kleren van de bezoekers erg vuil door. Dat wilden we voorkomen.” Via de controlekamer kom je bij de machinekamer waar een sterke ventilator je vooruit stuwt naar de reactor. Die ventilator kennen we nog van vorige jaren, maar dit keer staat hij dus in de andere richting. Via een laatste lange gang met een grote, lichtgevende ventilatieschacht kan je uiteindelijk uit het huis ontsnappen. We verlaten het Paleis van Ali Baba opnieuw aan de achterkant, om 20 meter verder weer binnen te gaan.
Khalid: “Voor Project InvaZion gebruiken we maar de helft van het hele gebouw. De andere helft gaan we vanaf dit jaar ook gebruiken voor ons nieuwe huis Lumberjack. De ingang van Lumberjack komt hier aan de achterkant, zodat we de wachtrijen duidelijk gescheiden kunnen houden. Met hout zullen we van deze oude nooduitgang een mooie ingang maken.”
Bouwen jullie dit nieuwe huis zelf of wordt daar een externe firma voor ingeschakeld?
Khalid: “We schakelen daarvoor externe bedrijven in omdat we er helaas zelf de tijd niet voor hebben. We denken mee met hen over het verhaal, maar de rest doen zij. Lumberjack wordt gebouwd door FX³ (FXCube) die eerder al, onder andere, Insomnia en Virus voor ons gemaakt heeft.
Wat mogen we verwachten van Lumberjack?
Khalid: “Een heel groot huis. Toen we het aan het plannen waren rekenden we op een capaciteit van zo’n 600 personen per uur, maar nu we het in het echt zien is de kans groot dat dat nog een heel stuk hoger zal liggen. Het was niet echt de bedoeling om persé een groot huis te bouwen, maar wel om de volledige bruikbaar oppervlakte te benutten. En die oppervlakte bleek heel groot te zijn.”
Via een klein bos wandelen we het huis binnen. Boomstammen en houtsnippers op de vloer zullen bezoekers het gevoel geven dat ze zich echt in een bos bevinden. Via een grote kooi komen we steeds dichter bij de boshut van de doorgedraaide boomhakkers.
Khalid: “Af en toe heb ik zo’n gek idee dat waarschijnlijk niet haalbaar is, maar waar ik toch voor wil gaan… In deze grote kooi probeer ik een echte wolf te krijgen. Alles is geregeld, maar nu moeten we nog nagaan of we het wel mogen doen. We willen geen problemen met de wet of GAIA ofzo. Anders zal het een acteur worden.”
In het midden van het Lumberjack-huis staat een echte boomhut. Daarin zal een eerste van twee kleine shows doorgaan.
Khalid: “Bezoekers zullen in groepen van een vijftal personen door Lumberjack wandelen. In dit huis verzamelen we vier à vijf groepen, waarna we hen opsluiten en de boomhakkers op hen loslaten. Wanneer ze het overleefd hebben laten we hen er uit en kunnen ze weer verder.
Eén van de vaargeulen van de Ali Baba darkride wordt voor de gelegenheid weer gevuld met water. Daardoor zal het lijken alsof er een rivier, vol bloed uiteraard, door het bos stroomt. Via een netwerk van gangen door hutten in het bos komen de bezoekers bij een brug over het water. Nadat ze de oversteek aangedurfd hebben, komen ze bij de grootste scéne van het huis aan. Een grote zaal staat vol bomen met bladerdek en vormt een groot bos in het gebouw.
Khalid: Aan het plafond zullen we vernevelaars hangen die samen met lichten en dondergeluiden een onweer in het bos moeten simuleren. Het zal dus echt regenen en stiekem is dat ook handig voor de brandveiligheid. Een spookhuis vol hout en houtschilfers op de grond, de brandweer zag ons graag komen. Maar hier zullen die dus altijd vochtig zijn, wat een stuk veiliger is.
We wandelen door het bos naar de laatste grote ruimte in Lumberjack, de zagerij.
Khalid: Het is de bedoeling dat bezoekers de zagerij zullen moeten inklimmen via touwen en een hellend vlak. Daarna zullen ze via een grote, metalen glijbaan de zagerij inglijden, als boomstammen klaar om gezaagd te worden. In de zagerij gaan we met stuntmannen een tweede show doen, waarna bezoekers via enkele fotopuntjes naar de uitgang kunnen.
Tot zover de grote nieuwigheden binnen de spookhuizen voor dit jaar. Virus Z1, Villa 13 en Asylum blijven ongewijzigd. Omdat het altijd interessant is om te zien hoe van de botsauto’s een spookhuis gemaakt wordt, wandelen we langs de Zombie Bar (de bar in het midden van het meer die dit jaar de Blood Bar genoemd wordt en enkel toegankelijk is voor mensen die een RIP-pass kochten) in de richting van Asylum.
Khalid: De Blood Bar willen we dit jaar nog iets exclusiever maken. Er zullen nog altijd zombies en vampieren rondlopen, maar we willen hem wat beter afwerken. Iets klassieker, iets mooier, iets meer VIP.
De vampieren van Igor nemen de bar dus over. Hoe zit het dit jaar eigenlijk met het overkoepelende verhaal dat ooit begon met Draco, verder ging met Marva en waar Igor aan toegevoegd werd?
Khalid: “Daar zijn we grondig over aan het nadenken. Marva zal er dit jaar nog zijn, maar we zijn niet zeker of mensen zo’n groot verhaal wel kunnen volgen of of ze dat belangrijk vinden. We gaan dit jaar onderzoeken of zo’n verhaal of zo’n personage nodig is of niet. Een echt vervolg op het verhaal is er dit jaar niet. Als de mensen fan blijken te zijn van Marva gaan we haar natuurlijk houden, maar als blijkt dat niemand nog weet wie ze is heeft dat ook geen zin meer. We moeten elk jaar evalueren en het evenement bijschaven. Zo hebben we ook beslist om te stoppen met een dinershow. Niet omdat die niet succesvol was, maar gewoon omdat we daar te veel moesten investeren in iets wat maar weinig mensen konden zien. We nemen niet alleen dingen weg, maar voegen ook dingen toe. Zo was ons Halloween voor kinderen te klein. Dat gaan we dit jaar een stuk grootser aanpakken.”
Aangekomen bij de botsauto’s blijkt dat er nog veel werk aan de winkel is. Nu, in principe is het huis uiteraard al af. De grote wanden en decorstukken staan tijdens het jaar backstage en moeten enkele weken voor Halloween gewoon in elkaar gepuzzeld worden. Na nog even over de werf van de Power Splash gewandeld te hebben, de nieuwe attractie die volgend jaar zal openen, lopen we terug in de richting van het ingangsplein. Ik vraag Khalid waar hij zijn inspiratie gehaald voor de spookhuizen.
Khalid: Uiteraard blijf ik veel Halloweenevenementen bezoeken in andere grote pretparken om te zien hoe zij het aanpakken, maar ik hou ook enorm van gamen. In die spelletjes vind ik vaak heel veel leuke dingen die we hier kunnen gebruiken. Zo zitten er in Project InvaZion enkele dingen verwerkt die ik gezien had in Destiny en in Halo.
“Zelfs als ik me thuis aan het ontspannen ben, ben ik dus aan het werken,” lacht Khalid. Ondertussen zijn we aangekomen op zijn kantoor waar we afscheid nemen. Mister Halloween en zijn team zijn duidelijk klaar voor wat duidelijk weer een fantastisch evenement zal worden.