Tayto Park
Vorig jaar in december publiceerde Pretparken.be een uitgebreid artikel met daarin de geschiedenis van Tayto Park. Het is ondertussen al een tijdje geleden, dus hierbij een kleine opfrissing over het grootste pretpark van Ierland:
Tayto Crisps, onderdeel van de Largo Foods Company, is opgericht in 1954. Deze chips zijn de meest populaire van heel Ierland, waar je ook amper een krantenwinkel binnen kunt lopen zonder met deze chips rond de oren geslagen te worden. De mascotte van dit merk, Mr. Tayto, is dan ook razend bekend. Toen Tayto Park in 2010 de deuren opende, werd hij dan ook de mascotte van het park.
Het pretpark zag het niet meteen groots: met een bescheiden dierentuin, enkele speeltuigen, een deathride, een klimparcours en een tour door de chipsfabriek in het aanbod had Tayto Park in de beginjaren meer weg van een uit de hand gelopen speeltuin dan een attractiepark. Toch bleek de interesse groot, want al in het openingsjaar trok het park een kwart miljoen bezoekers. Vier jaar later, in 2014, waren dat er dubbel zoveel. Stelselmatig werden er meer en meer mechanische attracties toegevoegd, eerst voor de allerkleinsten maar later ook voor de durfals.
De uitbreiding van 2015
Cú Chulainn is natuurlijk dé attractie waar iedereen graag over praat dit jaar, maar graag lichten we ook toe dat Tayto Park op zijn eerste coaster na ook niet heeft stilgezeten. In het totaal pronkt het park met acht nieuwe attracties op het parkplan – waaronder een horecapuntje – en vergeten ze op die lijst nog eens een kikkermolen te vermelden. Op deze attracties na is er ook nog een nieuwe 5D-cinema, een Air race van Zamperla zoals Walygator Parc vorig jaar heeft gebouwd, een kindermolen en een kleinschalige droptoren, een treinritje en een walkthrough-attractie gethematiseerd naar dino’s. Deze laatste attractie is best interessant, want hoewel het concept weinig vernieuwend is, bewijst deze attractie wel dat Tayto Park kan en wil inzetten op thematisatie. Het grootste deel van het park is erg sfeervol en mooi aangelegd, maar in het thrill-hoekje kan het qua gezelligheid nog wel wat beter. De paden zijn van asfalt en de grote thrillrides doen hun best er met hun kleurenschema’s zo sterk mogelijk uit te springen. Zulke kermisachtige uitzichten vergeet je echter al snel als ze onder de schaduw liggen van één van de grootste woodies van Europa.
Cú Chulainn
In tegenstelling tot de naastgelegen Air Race, Rotator en 5D-cinema heeft de nieuwe topattractie van Tayto park (en heel Ierland daar ineens bij) trouwens wél een thema. Cú Chulainn is namelijk een volksheld uit de Ierse mythologie. De wachtrij van de achtbaan is dan ook een stenen poort, die ons sterk doet denken aan de wachtrij van Wodan, een vergelijkbare achtbaan zowel in type als thema. Voorbij dit sterk stukje thema volgt de rij jammer genoeg al vlug een saai zigzagpatroon. Om bij dit stukje te geraken, moet je je all-inbandje (15 euro) laten zien, of 5 tokens (5 euro) afgeven. Net als veel Scandinavische parken en ook ons eigen Plopsa Coo werd Tayto park namelijk met een vaste inkomprijs én een token-systeem. In ieder geval hoef je je ook in de zigzags niet te vervelen: de baan raast hier overal om je heen en de rij schuift opvallend vlot. De operators zijn niet te beroerd om meteen een tweede trein op de baan te zetten wanneer ze zien dat het ietsje drukker wordt. ‘s Ochtens hoeven we slechts één ritje te wachten en tegen de middag maximaal 20 minuutjes. Maar hoeveel we ook moeten wachten, we worden gelukkig steeds beloond met een toprit.
De ritervaring
De bouwer van Cú Chulainn – de Gravity Group – is niet echt een bekende naam in Europa. Wie echter sinds 2011 in Grona Lund is geweest heeft zeer waarschijnlijk kennis gemaakt met Twister, hun eerste en enige andere coaster op Europese bodem. Ondanks de ontzettend beperkte statistieken en minieme oppervlakte zullen massa’s fans kunnen beamen dat Twister een topcoaster is die als woodie zeker en vast kan meespelen met de groten. De verwachtingen van de grote broer van deze geniale baan lagen dan ook hoog. Bij ons eerste ritje worden we door een personeelslid naar de backseat verwezen, een aanbod dat we gaarne aannemen. De heupbeugels sluiten en we worden de vlotte lifthill opgestuurd. Weinig tijd om te genieten van het uitzicht: de first drop komt snel en sleurt je als het ware de diepte in. Sinds het opkomen van GCI hebben worden er tegenwoordig nog maar weinig woodies geplaatst met zulk een kaarsrechte first drop, en dat is – zo bewijst Cú Chulainn – best wel zonde. De airtime die we op de achterste rij voorgeschoteld krijgen kan zich prima meten aan grotere banen als Silver Star of Colossos. Wat volgt is een piepkleine airtimeheuvel in een houten tunnel. Zo’n overdekking biedt in mijn ogen weinig meerwaarde, maar het heuveltje doet dat gelukkig wel. Met een flinke helling opwaarts gaan we de eerste ruime bocht in die in de baan zit. Hier valt op dat het treintje van Cú Chulainn, meer dan de banen van GCI, zeer veel lawaai maken op hun traject. Desondanks rijden de treintjes soepel genoeg over de baan.
De eerste bocht verlaat je via een grote drop, welke op zijn beurt weer gevolgd word door een snel stuk met veel zin-en richtingswissels zoals we kennen van Wodan en de finale van Joris en de Draak. Hier is Cú Chulainn op zijn wildst, en dat bedoelen we in de goede zin. Hierna komt het meest besproken element van de baan: een grote, hoge bocht die tegen meer dan 90 graden schuin staat (een “overbanked turn”). Dit element is best een vreemde gewaarwording en biedt enkele komische visuele aspecten vanuit de trein, maar biedt qua ritverloop in mijn ogen weinig meerwaarde. Het voelt zeker niet aan als een inversie, al werd het door het park in het begin wel zo gepromoot. We gaan uit deze bocht met een fantastische Dubble Dip – een afdaling met een onderbreking erin, die voor extra airtime zorgt – en daarmee is de toon gezet voor de tweede helft van de coaster.
Cú Chulainn is behalve een Ierse volksheld een topcoaster zonder meer. Woodie’s van dit kaliber worden jammerlijk weinig gebouwd in Europa en de fans mogen Tayto Park dan ook erg dankbaar zijn voor dit toppertje.
Het eerste pretpark van Ierland
Hoe voed je mensen op tot volwassen pretparkgangers? Dat is de taak die Tayto park zichzelf opgelegd heeft. Tenslotte hebben veel Ieren nog nooit van hun leven een échte achtbaan bereden, toch zeker niet op eigen bodem. Daarom is het voor ervaren pretparkbezoekers soms grote ogen trekken bij bepaalde zaken. Zo word je bij de kassa gewaarschuwd dat er wachtrijen in het park kunnen zijn (iets wat bepaald het geval is, vooral bij de deathrides wordt het snel erg druk) en opent er bijna niemand zijn beugel als de trein van Cú Chulainn halt houdt in zijn station. Bezoekers blijven dan in hun stoeltje zitten – misschien overrompeld door de rit – en wachten tot de beugels vanzelf openen, wat niet gebeurt. Ook wordt de bagage bij het inladen van de trein steeds opgehaald door personeel, aangezien slechts een klein deel van de bezoekers begrijpt dat deze niet mee in de trein mag.
Met het doel van Tayto Park voor ogen – 900 000 bezoekers in 2020 – is het een mum van tijd voor het grootste deel van de bevolking van Ierland hun pretparkontmaagding heeft gehad. Een doel dat trouwens ongetwijfeld wordt gehaald dankzij het toevoegen van nog meer nieuwe attracties. Wij kijken ernaar uit!
Weetjes
- Er zijn slechts drie soorten smaken van Tayto Crisps: Bacon, Cheese & Onion en Salt & Vinegar.
- Cú Chulainn wordt uitgesproken als Kow Kullen.
- Bij het aankopen van een All-in ticket krijg je een grote zak chips met daarin 6 kleinere zakjes. Als je uit het park komt kan je je ticketje ruilen voor nog een zakje chips.
- De fabriek ligt niet op het terrein van het park zelf. Als je de tour wilt doen, moet je het park uit en de publieke weg oversteken. Bij het verkeerslicht staan er twee personeelsleden om alles in goede banen te leiden.
- Als je in het weekend Tayto Park bezoekt, liggen de fabriekslijnen weliswaar stil. Je kan de tour nog altijd doen, maar zult enkel kuispersoneel zien lopen.