Nachtelijk reisplezier
Eén van de leukste aspecten aan schrijven voor dit tijdschrift is dat het een fantastische uitvlucht is om lekker veel op reis te gaan. Mijn agenda zit ondertussen al barstensvol kleine en grotere trips om nieuwigheden te gaan ontdekken in Europa, heerlijk! Het bezoek aan Paultons Park was het eerste reisje van dit jaar en wie Brakesection Magazine volgt op Facebook kon vorige maand al wat meegenieten van de trip.
De eerlijkheid gebiedt mij wel te vertellen dat ik een klein beetje met de voeten van de volgers heb gespeeld. Er verschenen foto’s van op de luchthaven, maar stiekem waren dat stockfoto’s die van op het internet geplukt waren. De werkelijkheid was iets minder rooskleurig. Veel reizen is leuk, maar de andere kant van de medaille is dat die dan wel behoorlijk low-budget moeten zijn om het financieel haalbaar te kunnen houden. De goedkoopste optie die wij vonden om naar Groot-Brittannië te gaan was een nachtbus. ’s Avonds vertrekt die in Brussel en na een nachtje slapen op de bus wordt je ’s morgens wakker in London. Een hotel uitgespaard en al slapend geen besef van de lange reis, dat klonk prima. Helaas draaide het anders uit.
Om de één of andere reden besloot de bus niet de Eurotunnel te nemen (de trein onder de Noordzee) maar wel de ferry van Calais naar Dover. Wie de oversteek ooit maakte, weet wat dat wil zeggen: je mag niet in je voertuig blijven zitten. Om 1u ’s nachts werd ik dus gewekt om zo’n anderhalf uur knikkebollend op het dek van de ferry te gaan zitten. Zeggen dat ik niet uitgerust was bij de aankomst in Londen is een understatement. Gelukkig had ik nog een twee uur durende reis, uiteraard ook per lowbudget bus, naar Southampton voor de boeg, waarop doorslapen wel een optie was.
Familiepretpark
Aangekomen bij Paultons Park valt meteen de strakke, moderne ingang op. Tijdens mijn research voor het bezoek had ik het beeld gevormd van een klein familiepretpark, maar zo’n moderne ingang had ik er nooit bij verwacht. Ik ontmoet er Rob Griffiths, de marketingmanager van het park, die mij een rondleiding zou geven. Sinds 2003 werkt hij voor het park en dat doet hij duidelijk met veel passie. Hij vertelde mij dat de ingang in 2014 volledig vernieuwd werd. De moderne gebouwen werden ontworpen door een lokale architect en gebouwd door lokale bedrijven. Ook later zou blijken dat Paultons Park voornamelijk en bewust beroep doet op mensen en bedrijven uit de buurt en daar erg trots op is. Het ingangsportaal omvat poortjes, een ruime winkel en het ‘Wildwoods’-restaurant. Daarnaast zijn de gebouwen ook milieuvriendelijk gebouwd: de beplanting op het dak houdt het regenwater beter vast, windvangers zorgen voor airco en ventilatie en zonnepanelen voor elektriciteit. Grote groene heuvels daarrond vormen een knap ingangsplein.
The Paultons Estate
We beginnen onze wandeling door het park in één van de oudste delen: The Gardens. Rob vertelt hoe Paultons Park gebouwd is op een domein dat reeds een lange geschiedenis kent. De vroegste gegevens gaan terug tot de veertiende eeuw, wanneer de Abt van Glastonbury zijn domein verkoopt aan John de Palton, naar wie het nog steeds vernoemd is. In de vijftiende eeuw komt het domein in handen van de Britse Kroon, nadat de toenmalige eigenaar John Touchet een opstand had uitgelokt tegen koning Hendrik VII die hij verloor. Touchet werd onthoofd en zijn land werd in beslag genomen. In 1547 schonk koning Edward VI het domein aan John Paulet, waarna het voor enkele eeuwen in handen zou blijven van voorname families. De gerenommeerde landschapsarchitect Capability Brown liet het park rond het landhuis in de 18e eeuw helemaal heraanleggen. Later werd het landhuis een kostschool en rond 1944 opende het als een luxehotel. Dat hotel sloot de deuren in 1954, waarna het landhuis en de tuinen in verval raakten. Een grote brand maakte het landhuis in 1963 met de grond gelijk.
De geschiedenis van Paultons Park als pretpark begint in 1979, wanneer John Mancey het volledige domein opkoopt. De familie Mancey herstelde de tuinen in ere en opende ‘Paultons Park and Bird Gardens’ in 1983. Door elk jaar nieuwe attracties toe te voegen, groeide het park langzaam maar zeker uit van een dierentuin tot een volwaardig pretpark.
Familie
Paultons Park als pretpark wordt sinds jaar en dag gerund door de familie Mancey en hun medewerkers met een heel duidelijke doelgroep voor ogen: families met kinderen tot twaalf jaar. Het valt inderdaad op dat het park, op enkele uitzonderingen na, vol staat met kinder- en familieattracties. “Een looping zal je hier niet zo snel zien verschijn”, vertelt Rob, “families blijven echt de kerndoelgroep. Een park met enkel dergelijke attracties kan natuurlijk moeilijk opboksen tegen andere grote kleppers op nationaal vlak.” Toch slaagde Paultons Park er in 2011 in om nationale bekendheid te verwerven en de status van ‘regionaal pretpark’ achter zich te laten. Daarvoor werd Peppa Pig binnengehaald, een erg populair animatiefiguurtje in Groot-Brittannië. Het park investeerde in één keer 7,5 miljoen euro in de bijzonder grote kinderzone ‘Peppa Pig World’. Met succes, want de bezoekersaantallen stegen in één jaar tijd van een half miljoen tot meer dan een miljoen.
The Lost Kingdom
Die krachttoer wil Paultons Park dit jaar opnieuw overdoen met de opening van de nieuwe zone ‘The Lost Kingdom’. Ook deze keer wordt in één keer een enorme zone geopend waarvan de investering iets meer dan tien miljoen euro bedraagt. Rob vertelt mij dat het park er zich van bewust is dat de zone nooit hetzelfde effect zal kunnen hebben als de internationaal bekende Peppa Pig-figuurtjes, maar toch hoopt het park dat de dino’s hen een stap dichter bij de twee miljoen bezoekers per jaar zal brengen.
Uiteraard heeft de keuze voor het thema te maken met de heropstart van de Jurassic Park-filmserie. “Dinosaurussen zijn een evergreen bij kinderen”, zegt Rob, “het thema is sowieso succesvol, maar door de Jurrasic Park-films die er zitten aan te komen zullen we er uiteraard nog beter kunnen mee uitpakken in de media.”
We wandelen het gebied binnen via de nieuwe toegangspoort die links van de tuinen een plek kreeg tussen een speeltuin en een waterspeeltuin. Tot voor kort waren hier een collectie attracties te vinden zonder enige samenhang. Een kleine Zierer-achtbaan (The Flying Frog) werd behouden, alsook een vliegend tapijt. Beide attracties werden gedecoreerd naar het nieuwe thema. Voor de trein van de Zierer-achtbaan werd zelfs een volledig nieuw omhulsel gemaakt in de vorm van een schattige babydino. De andere attracties die er vroeger te vinden waren, waaronder een tractorrit en een glijbaan, werden verwijderd om plaats te maken voor twee nieuwe achtbanen.
Vekoma
Uiteraard zijn die achtbanen de reden voor ons bezoek. Een pretpark dat in één jaar tijd twee achtbanen opent, dat trekt onze aandacht. Zeker wanneer die ook nog eens fantastisch aangekleed worden. Hoewel er nog druk gewerkt wordt in de nieuwe zone, keek ik mijn ogen uit. Het is verbluffend om te zien dat een, laat ons eerlijk zijn, kleiner pretpark, zo’n budgetten tegen thematisering aangooit. Het ziet er echt goed uit. De supports van de achtbanen zijn mooi ingewerkt in rotsen, de stations kregen veel aandacht en er lijkt goed nagedacht te zijn over de beplanting. Grote, bewegende dinosaurussen, waaronder een indrukwekkend exemplaar van 12 meter hoog, staan over de hele zone verspreid. In het midden van ‘The Lost Kingdom’ staat ‘Flight of the Pterosaur’, een Suspended Family Coaster van Vekoma. Eerder kregen wij al de kans om een baan met eenzelfde lay-out te doen in het Zweedse Gröna Lund en het Amerikaanse Fun Spot America Orlando. In beide parken vonden we het een fantastische familieachtbaan. Met de aankleding die de baan hier krijgt, moet het gewoon een topper worden. Vanuit een grot vertrek je voor een soepele vlucht in erg gemakkelijke zitjes, vlieg je over en door rotsen en kom je met een zeer intense bocht weer in het station aan. Wat verder staat een andere Vekoma-achtbaan: ‘Velociraptor’, een Family Boomerang Coaster. Daarbij word je eerst achteruit een lift opgetrokken, waarna je voorwaarts het parcours aflegt door behoorlijk intense bochten, om daarna achterwaarts via dezelfde baan terug te keren. Een kindvriendelijke variant van de Vekoma Boomerang-achtbaan dus, die net zoals zijn grote broer langzaam het pretparklandschap aan het veroveren is. In tegenstelling tot de andere Family Boomerang Coasters die momenteel al te vinden zijn, staat het stuk achtbaan waarop je terugkeert in Paultons Park haaks op de lifthill en er niet naast. Een kleine primeur dus. Het station is vormgegeven als een grote houten kist, waar de Raptor als het ware uitbreekt.
Expeditie
Een andere grote verrassing was de Dinosaur Tour Co., een rondrit in jeeps die gebouwd werd door Metallbau Emmeln. Een grote toegangspoort geeft toegang tot een grottenstelsel dat als wachtrij fungeert. Hier en daar zijn doorkijkjes gemaakt waardoor je de treinen van ‘Flight of the Pterosaur’ kunt zien voorbijrazen. De jeeps nemen de bezoekers mee op een ritje langs dinosaurussen, watervallen en veel natuur. Rob vertelt trots hoe het schilderen van de jeeps door een medewerker van het park is gebeurd. “Geen enkele jeep is hetzelfde, de ene ziet er al wat modderiger uit dan de andere.” We wandelen samen het traject af en komen onder andere een echt vliegtuig tegen. “Gevonden op Ebay”, lacht Rob, “en daarna volledig herschilderd en in thema gestoken.” Via een grote waterval wandelen we het indoorgedeelte van de rit binnen. Rob lacht zich een deuk wanneer ik schrik van een verrassing om de hoek. “Wil je daar geen foto van nemen? Dan blijft het voor de kinderen een verrassing”, vraagt hij.
De twee achtbanen en de expeditierit zijn de grote blikvangers van de zon, maar ook aan de uitwerking van de kleinere attracties, winkels en het restaurant (met kipspecialiteiten) is veel aandacht besteed. Het vliegend tapijt ‘Temple Heights’ ziet er misschien wat “plat” uit, maar dat wordt dan weer goedgemaakt door de fantastische Zamperla Demoliton Derby waarin je ronddraait in dinosauruseieren en stenen. Rob wijst mij nog op een dinosaurusbedrijf in een hoek. “Daar gaan we elke dag een kleine show doen. Kinderen zullen er op de foto kunnen met een dino die op uitbreken staat.” Het doet mij denken aan de dinosauruskostuums waarmee we afgelopen jaar kennis gemaakt hebben in Plopsa Coo, en inderdaad, een vergelijkbaar pak zal ook in Paultons Park gebruikt worden.
Het is ondertussen iets na de middag geworden. Terwijl ik nog enkele foto’s maak, neemt Rob afscheid. Een marketingmanager heeft uiteraard veel meer te doen dan een pretparkfan rond te leiden. Sterk onder de indruk verlaat ook ik iets later ‘The Lost Kingdom’. Op 17 mei opent de zone de deuren. Misschien dat ik binnenkort toch nog eens op een nachtbus stap om het eindresultaat te gaan bewonderen!
Flight of the Pterosaur
- Hoogte: 20 meter
- Snelheid: 55km/u
- Lengte: 395 meter
- Capaciteit: 845 personen per uur
Velociraptor
- Hoogte: 20 meter
- Snelheid: 65 km/u
- Lengte: 200 meter
- Capaciteit: 650 personen per uur