De in 1979 geopende darkride, destijds een tien minuten durende rondvaart door de wondere wereld van een familie cartooneske bijtjes, was tot en met 1999 gekend als ‘Apirama’. De bijtjes vormden de mascotte van wat toen het Melipark was. Van de originele darkride zijn na 1999 enkel nog het gebouw, de betonnen vaargeul en de bootjes overgebleven (al hebben deze ook al bijkomende thematisering gekregen).
In zijn huidige vorm bestaat Het Bos van Plop al sinds 29 april 2000. Studio 100 heeft daarbij alle decors afgebroken en volledig heropgebouwd in Plop-stijl, met nieuwe animatronics en een hele catalogus plastic gras, planten en neprotsen. Van de originele attractie is dus niet veel meer te merken. Een gimmick is het reuzenrad waarop vroeger bijtjes zaten en wat tijdens de remake een reuzenrad voor plopkabouters geworden is. Verder kunnen alle bezoekers nog drie van de originele Apirama-bijtjes terugvinden in een huisje rechts van het centrale plein van het park, waarin de Meli-geschiedenis geëerd wordt.
De bootjes van de attractie bezitten geen motoren of trekkabels maar worden uitsluitend voortgestuwd door het bewegende water, wat met behulp van slechts 2 paar pompen rondgepompt wordt: één paar pompen bevindt zich onder het station, een tweede paar onder de lifthill van de drop, ongeveer halfweg. De verlichting op de bootjes gebeurt met behulp van batterijen. De bootjes drijven dus volledig autonoom rond en kunnen niet centraal bestuurd of gestopt worden, tenzij men de waterstroming stopzet.
De centrale besturing van de showelementen van de attractie (belichting, muziek en de animatronics) bevindt zich in een technische ruimte rechts van het uitstapstation en gebeurt door middel van DMX512-signalen, die veel gebruikt worden bij licht- en evenementtechniek. Elke bewegende pop in de attractie staat in werkelijkheid – veelal onzichtbaar voor de bezoekers vanuit het bootje – op een stalen statiefje met daarin 3 ingangen: één kabeltje met perslucht en 2 DMX-kabels. Via die kabels kunnen bepaalde signalen gestuurd worden. Die signalen verzorgen dan bijvoorbeeld een bepaalde stand van de armpjes, de oogjes of de plopmuts van de animatronic in kwestie. Om de mechanische beweging zélf te laten plaatsvinden worden pneumatische armpjes op perslucht gebruikt. Deze perslucht is voor alle poppen en bewegende delen van de attractie afkomstig van één centrale compressor in de naastgelegen technische werkruimte van het park. Grappig daarbij is dat deze compressor niet alleen voor de attractie zelf aangewend wordt maar ook door de techniekers voor andere werktoestellen in de onderhoudsruimte.
De algemene onderhoudsruimte van de attracties van het park bevindt zich achter en links van Het Bos van Plop. Wanneer je door het “wintergedeelte” van Het Bos van Plop vaart, na de drop, vaar je eigenlijk door de technische werkruimte. Hier liggen onder andere boomstammen en vleermuiskarretjes opgeslagen, de centrale compressor staat er en ook het groot onderhoud van bijvoorbeeld de treinen van Heide The Ride gebeurt hier. Voor het onderhoud van de bootjes zelf bevindt er zich een kanaal parallel aan en achter het station, waar de bootjes desgewenst naartoe worden geleid om ze dan met behulp van een hijstoestel uit het kanaal te halen. Je kan dit parallelle kanaal trouwens zien bij het begin van de rit na de eerste bocht: het is het “doodlopende kanaal” rechts. Vlak voor het uitstappen zie je de uitgang van dit technische kanaal nog een keer, ook rechts.
Verder loopt er langs de hele attractie een smalle betonnen geul voor een eventuele evacuatie en zijn er verschillende nooduitgangen rechtstreeks naar buiten. Een evacuatie is uiterst zeldzaam bij deze attractie.
Over de toekomst van Belgiës laatste klassieke darkride wilde men nog niets lossen. Laten we hopen dat we dus nog een hele tijd kunnen genieten van het gezellige en nostalgische Bos Van Plop!