“Sanity for humanity”
Deze keer is het een volledig eigen verhaal. We trekken naar Eddington Labs om alles te ontdekken over een professor en zijn wereld verbeterende machine: Madless.
Professor George Eddington, gerenom-meerd psycholoog en wetenschapper, is de oprichter van Eddington Labs. Een faciliteit die gespecialiseerd is in het terug zuiveren van de geest. Het begon allemaal bij zijn vrouw, Elenor, die een trauma had opgelopen. Op een nacht was ze alleen thuis en was er een inbreker binnen geslopen. Ze had lawaai gehoord in de keuken en toen ze naar beneden liep, stond ze oog in oog met de schurk. Ze vluchtte naar de kelder en hij sloot haar op. De hele nacht lang bleef ze zitten in de duisternis. Ze kon geen kant op en begon van alles voor te stellen. Sindsdien was ze nooit meer dezelfde.
Toen ze haar naar een psychologische instelling brachten om het trauma te verwerken, bleek niets te helpen. Ze ontdekten dat haar extreme reactie een gevolg was van eerdere ervaring uit haar jeugd. George besloot om zelf het heft in handen te nemen en ontwierp een unieke machine. Hij had het geniale idee om het trauma er bijna letterlijk uit te slingeren en zo de geest weer vrij te maken. Elenor was na een paar behandelingen volledig genezen en zo werd de professor wereldberoemd.
Van over de hele wereld kwamen ze met geestelijk gestoorden, depressieven, getraumatiseerden en dergelijke om via zijn befaamde behandeling te genezen. Ondertussen is George helaas overleden, maar nu neemt zijn kleinzoon Jimmy het over.
De attractie
Een van mijn favoriete thrill rides is een giant frisbee. Madless is dan ook van dit type, maar niet zomaar één! Het zou namelijk de zitjes krijgen zoals die van een tilting gyro drop toren. De combinatie van de twee zorgt voor een nieuw soort attractie met een nog hoger thrill gehalte.
Het gebouw van de attractie is een wit, modern laboratorium. Wanneer je ervoor staat, moet je echt het gevoel hebben dat je een hypermodern gebouw uit de toekomst ziet. Blauwe LED verlichting zorgt nog voor dat tikkeltje meer sfeer, vooral bij het vallen van de avond. Boven de ingang van de attractie, kan je de naam van het gebouw lezen: Eddington Labs. Er net onder staat de slogan van de professor: “Sanity for humanity”.
Het eerste wat je ziet wanneer je binnenkomt, is een foto van Elenor Eddington. Daarna loop je door lange, witte en hoge gangen. Overal hangen foto’s aan de muur van de professor met bekende personen zoals presidenten, koningen… Ook eentje waar hij de nobelprijs ontvangt, tot je uiteindelijk bij het labo zelf komt.
De voorshow duurt even lang als de attractie zelf. Op die manier kan je het wachten aangenamer maken doordat je in het laatste deel kunt kijken en luisteren naar het levensverhaal van professor Eddington. Dit wordt ingeleid door een attractiebediener die verkleed is als Jimmy Eddington. Het is de bedoeling dat hij inspeelt op de bezoekers en hen ervan bewust maakt dat zij de nieuwe patiënten zijn. Eerst stelt hij zichzelf voor en daarna wordt het verhaal getoond aan de hand van een filmpje. Vervolgens neemt Jimmy weer het woord en zegt hij dat hij blij is om weer zo veel nieuwe mensen te ontvangen die gebruik willen maken van de machine. Hij maakt wat grapjes over de bezoekers door hen aan te wijzen en een reden te verzinnen waarom ze een beetje “mad” zijn. Hij wordt bijgestaan door een vrouwelijke computerstem: EL. Zij kondigt aan wanneer het tijd is om naar de attractie zelf te gaan. Laat de behandeling beginnen!
De giant frisbee zelf is niet overdekt en dus komen de bezoekers buiten zodat ze kunnen plaats nemen in de zitjes. Het ritverloop bestaat uit vier verschillende fases en die worden aangekondigd door EL. Fase 1 is “Preparation”. De metalen vloer gaat naar beneden en er start een rook effect in combinatie met een wit knipperlicht.
Fase 2 is “Rotation”. Dit spreekt voor zich: de ronde schijf begint te draaien en zo is dit een controle toer voor de attractiebedieners. De derde fase is “Defrustration”. Terwijl de schijf blijft draaien gaan de zitjes langzaam aan naar beneden zodat de bezoekers nu half naar beneden hangen.
De laatste fase kon je wellicht al raden: “Elevation”. De arm begint heen en weer te zwaaien en zorgt zo voor de nodige adrenaline kick. De hele rit wordt met een speciaal gecomponeerde soundtrack gestuurd en ook met de nodige geluidseffecten. Bij het einde van de behandeling, kunnen de bezoekers bij het naar buiten gaan een scherm zien hangen waarop ze oude beelden van de professor zien. Hij hoopt dat ze genezen zijn door de behandeling en indien dat niet het geval is, stelt hij voor om nog eens de machine te gebruiken. Bij sommige gevallen zijn er namelijk meerdere behandelingen nodig. Hij sluit af met zijn slogan: “Sanity for humanity”.