Toen S&S in 2007 met het ‘El Loco’-concept naar buitenkwam leek het alsof het een achtbaan was die ontworpen was geweest door iemand die net iets te diep in het glas gekeken had. Een val onder een hoek van 120 graden, bochten waarbij je 45 graden naar buiten gekieperd zou worden in plaats van naar binnen, twee inversies en een ‘horseshoe’-element in een baan van amper 390 meter lang en toch 29 meter hoog.
Uiteindelijk zou de val slechts 111 graden worden, nog steeds 14 graden meer dan het toenmalige record van Gerstlauer, maar voor de rest bleven de specificaties hetzelfde. Bij latere modellen, zoals die in het Britse pretpark Flamingoland, zorgde S&S ervoor dat de drop steeds 1 graad groter werd waardoor de parken steeds opnieuw het record van achtbaan met de steilste val konden claimen.
Aan Flamingoland zelf gaan we niet veel woorden vuil maken. Ons zien ze daar vermoedelijk niet meer terug. Het park is bijzonder kaal, sfeerloos, slecht onderhouden, duur en heeft gigantische wachtrijen, zelfs op rustige dagen. Het park is echt een “attractiepark”, waarbij de ene machine naast de andere neergepoot staat zonder al te veel deftige aankleding. Aan de andere kant heeft het park dan wel weer een hele mooie collectie achtbanen, waartussen ook enkele toppers zoals Kumali, een heerlijke inverted coaster en… Mumbo Jumbo uiteraard.
Op papier en op foto ziet het er een geschift ding uit en dat is het in het echt ook. Maar in tegenstelling tot wat je zou verwachten heeft de baan wel een heel fijn ritverloop. Je wordt alle kanten uitgeslingerd, maar dat gebeurt relatief soepel, waardoor dat best aangenaam is. De kettinglift in het midden van de baan brengt je tot op 30 meter hoogte, waarna je na een bocht in een drop van 112 graden naar beneden valt. Gelukkig wordt je daarbij een beetje afgeremd, want zelfs nu heeft dat nog steeds een bijzonder bizar gevoel.
De 45 graden ‘overbanked’ bocht, een bocht waarbij je niet naar binnen maar naar buiten wordt gebracht, is een bijzonder vreemd element. Het voelt erg onnatuurlijk aan, wat best schrikwekkend is. Daarna rolt de trein een halve looping in, waarbij je een kort stuk ondersteboven rechtdoor blijft rijden, net te kort om het bloed volledig naar je hoofd te doen stromen. Een bocht van 180 graden brengt je naar een heartline roll, waarna je via een horseshoe de remmen inknalt. De rit duurt iets langer dan een minuut en is dus behoorlijk kort, maar in die ene minuut krijg je heel wat geks te verwerken.
Mumbo Jumbo is geen uitzonderlijk goede achtbaan, maar de vele vreemde elementen zorgen ervoor dat het iets is dat je zeker eens gedaan moet hebben.
Maar daarvoor kies je best wel één van de andere vijf El Loco’s uit, zodat je er niet voor naar Flamingoland hoeft ;).