Julie en Anthony zijn twee jonge twintigers, die allebei al meerdere seizoenen achter de rug hebben in een pretpark. Wat het meest opvalt: ze zijn erg enthousiast over hun vakantiejob!
In welk pretpark zijn jullie aan de slag en wat is jullie functie daar?
Julie: Ik ben in Plopsaland De Panne werkzaam in de afdeling operations. Ik zit dus aan de kassa zit, verzorg de ticketcontrole, bedien attracties, help in het theater, neem deel aan de parade en soms kom ik zelfs bij animatie terecht.
Anthony: Ook ik werk bij Plopsaland De Panne en ik doe attractiebediening, controle van de parking en af en toe verkleed ik mij in een animatiefiguur en loop ik mee in de parade.
Hoe lang werken jullie daar al?
Julie: Ik heb nu mijn tweede seizoen afgerond.
Anthony: Ik werk daar al drie jaar ondertussen.
Hoe ziet een werkdag er doorgaans uit voor jullie?
Julie: Ik neem de trein vanuit Gent naar De Panne. Ik kleed me om en doe het uniform van Plopsa aan. Dan ga ik me aanmelden en kijk ik op de planning wat ze die dag van mij verwachten. Iedere dag is anders! Een pretpark is namelijk afhankelijk van enorm veel externe factoren. Dat maakt het net interessant, denk ik.
Anthony: Ook voor mij is iedere werkdag anders. Het hangt echt af van waar ik sta.
Wat is het leukste aan de job? En het minst leuke?
Julie: Het leukste vind ik de afwisseling, de fijne reacties van de bezoekers die je een aangename dag probeert te geven. Ook de sfeer onder de collega’s en in het pretpark in het algemeen zijn erg leuk. Het is iets speciaals.
Anthony: Het leukste aan mijn job is dat het mij jong houdt. Daarnaast heb ik veel sociaal contact met zowel de bezoekers als met mijn collega’s. Het minst leuke zijn discussies met bezoekers. Niet iedereen reageert even fijn wanneer hun kind te klein blijkt te zijn.
Waarom hebben jullie gekozen om in een pretpark te gaan werken?
Julie: Ik had daar eens over gedroomd en de dag nadien heb ik een sollicitatiepapier ingevuld. Vrij impulsief dus, maar ik heb er zeker nog geen spijt van.
Anthony: Waarom? Omdat het de leukste job is die je kan hebben in het leven!
En waarom net dit specifieke park?
Julie: Ik ben altijd een enorme fan geweest van de sfeer in Plopsaland. Maar eigenlijk ook omdat dit pretpark de beste verbinding had vanuit Gent, daar moet ik eerlijk in zijn.
Anthony: Ik heb voor Plopsaland De Panne gekozen omdat ik het park als kind vaak bezocht. Ik ben er dus van kleins af aan mee opgegroeid.
Wat is jullie favoriete en minst favoriete werkplek, en waarom?
Julie: Ik zit er het liefst aan de kassa, omdat ik een goede babbelaar ben. Ik probeer ook altijd zo goed als ik kan in te gaan op de wensen van de mensen, want klant is koning en dat in de mate van het mogelijke in hun eigen taal (Nederlands, Engels, Frans, Duits,..). Natuurlijk moet je meestal geen hele dag aan de kassa zitten, maar doe je een aantal vervangingen aan verschillende attracties, loop je mee in de sfeervolle parade en sluit je je werkdag soms af op de parking. Heel gevarieerd dus. Ik hou van variatie, dus het minst leuke vind ik eentonig werk. Toen ik jonger was moest ik bijvoorbeeld een hele dag aan kleinere attracties staan zoals de konijntjes. Zoiets gaat na een tijd toch wat vervelen.
Anthony: Alle werkplekken vind ik leuk, ik kan niet kiezen! Ik heb dus ook geen minst favoriete werkplek.
Zouden jullie van jullie huidige vakantiewerk jullie vaste job willen maken, mochten jullie die kans hebben?
Julie: We weten nooit wat de toekomst in petto heeft. Ik zit nu in mijn derde jaar klinische/bedrijfspsychologie. Het spreekt dus voor zich dat ik eerst mijn studie afwerk en dan zien we wel… Ik ben wel ook echt graag bezig met sociale media en marketing, dus misschien dat ik me daar nog wat in verdiep. Zeg nooit nooit.
Anthony: Ik zou die kans met beide handen aannemen, want zo’n aanbieding krijg je maar één keer.
Hebben jullie nog een leuke anekdote voor ons?
Julie: Ik liep op mijn gemak van de boomstammetjes, waar ik een vervanging had, naar de personeelsrefter, tot een paar kindjes opeens riepen: “He, Marthe loopt daar!” Plots werd ik letterlijk achtervolgd door een menigte enthousiaste kinderen die dachten dat ik Marthe van K3 was. Nog een andere keer vroeg een meisje een handtekening om dezelfde reden.
Anthony: Je maakt zo veel mee, ik kan niet meteen een anekdote bedenken.
Bedankt voor jullie medewerking!
