Niet te missen… – Observatietorens

Home / Brakesection Magazine / Jaargang 7 (2020) / #2 (April 2020) / Niet te missen… – Observatietorens
Niet te missen… – Observatietorens

Er gaat niets boven een prachtig uitzicht. Als bezoekers van een pretpark graag een goed beeld willen krijgen van het park of van de omgeving, kunnen ze er altijd voor kiezen om een vrijevaltoren uit te proberen. Het nadeel is dat het prachtige landschap maar heel even zichtbaar is en het aardoppervlak veel te snel de voeten van de passagiers bereikt. De thrill-ervaring maakt dan gelukkig veel goed. Een andere optie is een reuzenrad. Dit type attractie is een pak kalmer én bovendien ideaal om de wijde omgeving rustig tot je door te laten dringen. In een vorige editie van Brakesection Magazine hebben we het hier al over gehad. In deze editie zijn de panoramische torens aan de beurt. Hoewel veel observatietorens niet veel meer zijn dan een verticale paal om mensen zo simpel en zo vlot mogelijk op de gewenste hoogte te krijgen en waarbij vooral het uitzicht van belang is, zijn er toch een aantal exemplaren te vinden die er letterlijk met kop en schouders bovenuitsteken. Bijvoorbeeld omwille van de bewonderenswaardige constructie, door hun statistieken of geschiedenis, of door hun aparte locatie of geslaagde inkleding. Hoog tijd dus om de hoogvliegers der hoge torens in de schijnwerpers te zetten! 

Pagode – Efteling, Nederland 

Beginnen doen we meteen door een beetje vals te spelen. Technisch gezien is dit een attractie van het type ‘flying island (oftewel vliegend eiland) uit de catalogus van Intamin, hetgeen door muggenzifters niet echt als een “toren” omschreven zou worden. Klopt in principe ook! In tegenstelling tot een standaard observatietoren wordt bij een vliegend eiland de cabine met passagiers met behulp van een stalen arm met tegengewicht naar boven getild. Het zou echter gigantisch jammer zijn om deze parel (en de volgende in deze lijst) niet te mogen vermelden. Intamin heeft uiteraard meer dan één attractie van dit type op de planeet tentoongespreid. In Wanda Nanchang, China, staat bijvoorbeeld de Flying Island, en ook in Europa vinden we nog exemplaren in Gardaland (zie hieronder) en in Rainbow Magicland (al dan niet zonder Rainbow). De oosterse look van de versie in de Efteling, meer bepaald een Thaise tempel, is subliem en de afwerking is – zoals we dat mogen verwachten van dit themapark – uitmuntend. De attractie betreden is bijna even leuk als het uitzicht dat erna volgt. Pagode opende op Hemelvaartsdag 1987 en brengt maximaal 60 personen gelijktijdig 45 meter de hoogte in. Destijds kostte deze attractie maar liefst 8 miljoen gulden (3,6 miljoen euro).  

Flying Island – Gardaland, Italië 

Wie het niet zo begrepen heeft op oosterse, feeërieke sferen, kan er steeds voor opteren om een omweg richting Italië te maken. Gardaland is immers trotse eigenaar van een dergelijke attractie. Flying Island is aan de buitenkant volledig ingekleed als een gigantisch ruimteschip. Dit thema strookt volledig met dat van de attracties er direct naast: de vrijevaltoren Space Vertigo en de achtbaan Oblivion: The Black Hole. Flying Island zag het levenslicht in 2000 en werd net zoals Pagode in de Efteling geleverd door Intamin. Flying Island vliegt iets hoger dan de Pagode: 50 meter. 

La Gyrotour – Futuroscope, Frankrijk 

Van Italië vliegen we over richting Frankrijk. Een klassieker onder de panoramische torens gelegen in Europese pretparken is de witte naald genaamd La Gyrotour in Futuroscope. Ook deze werd door Intamin gefabriceerd en opende in november 1990. Het feit dat de cabine eerder de vorm heeft van een ring en minder die van een schijf doet het geheel een meer futuristisch uiterlijk geven, wat goed past bij de beleving (en uiteraard ook de naam) van Futuroscope. De hoogte bedraagt hier evenwel slechts 45 meter. Tegelijkertijd kunnen 80 à 90 mensen in de gondel plaatsnemen. 

Space Tower – Euromast Rotterdam, Nederland 

De Space Tower is een uniek geval. Het is namelijk een observatietoren die bovenop een vast torengebouw gelegen is. De Space Tower bevindt zich meer bepaald bovenop de Euromast in Rotterdam. De 105 meter hoge Euromast werd gebouwd in 1960 door architect H.A. Maaskant en dit ter gelegenheid van de Floriade. Het gebouw werd officieel geopend door prinses Beatrix op 25 maart 1960 en was op dat moment het hoogste gebouw van Rotterdam. Tien jaar later, in 1970, werd er een 85 meter hoge toren geplaatst bovenop de Euromast. De totale hoogte van de gehele constructie kwam daarmee op 185 meter te liggen; tot op heden is de Euromast daardoor nog steeds het hoogste publiek toegankelijke bouwwerk van Nederland. Dankzij de Euroscoop, een lift met glazen wanden, gaan bezoekers vanaf het Euroscoopdek op een hoogte van ongeveer 112 meter tot aan een hoogte van maar liefst 180 meter boven het maaiveld. Bezoekers die 100 meter hoogte kunnen verteren, maar zich liever niet in de kleine Space Tower-cabine murwen, kunnen uitpuffen in Brasserie Euromast. Als het wat sensationeler mag, kan je trouwens met een kabel vanaf 100 meter hoogte abseilen vanaf de toren tot aan de grond. In 2001 was er ten slotte een plan om de Euromast te vervangen door de Parkhaventoren. Dit plan is voor de liefhebbers van vergezichten gelukkig nooit doorgegaan. 

Panoraama – Linnanmäki, Finland 

We verplaatsen ons verder in de richting van het hoge noorden. Linnanmäki is een pretpark in de Finse hoofdstad Helsinki dat officieel opende op 27 mei 1950. Letterlijk betekent deze naam ‘Kasteelheuvel’. Intamin leverde deze attractie op in 1987. Panoraama moet het niet hebben van zijn uiterlijk of zijn statistieken, maar wel van zijn nostalgiefactor. Van hetzelfde jaar als Pagode in de Efteling zorgt deze attractie voor een uniek uitzicht vanop 53 meter hoogte op de Finse hoofdstad. Er is zitplaats voor 32 mensen per rit. De oorspronkelijke naam van de toren was gewoon Panorama. Dit werd echter aangepast naar Panoraama nadat bij Linnanmäki het beleid werd ingevoerd om alle attracties een correcte Finse benaming te geven. Initieel waren er ook plannen om van Panoraama een volwaardige, vaste observatietoren te maken die ook voor wetenschappelijke en/of educatieve doeleinden kon gebruikt worden, maar hiervan is men uiteindelijk afgestapt. 

Lees het volledige artikel in Brakesection Magazine April 2020Klik hier om dit nummer te bestellen.